յն. Եկղեսիաստէս. ἑκκληασιαστής, ecclesiastes այսինքն Ժողովօղ. քարոզատու. ատենախօս.
Այնոքիկ՝ որ յեկեղեցւոջն են եկեղեցացուցիչքն, ապականե՞ն զմանկունս, եթէ լաւագոյն առնեն. (Պղատ. սոկր.։)
Ելանեն եկեղեցացուցիչքն ի ժողովարանսն ի սոցայն պատշաճս. (Արիստ. աշխ.։)